Winter in de Johanneshof

Winter is rust in de tuin. Afwachten in zekere spanning van wat er terugkomt van de planten die vorig jaar hebben gebloeid. Wat komt op van wat er gezaaid is. Wat komt op van de vele verwilderingsbollen die zijn gepoot, zoals narcissen, krokussen, holwortel, blauwe druifjes, anemonen, botanische tulpen en de wilde- of boshyacint.
De rust in de tuin is schijnbaar. In de aarde wachten planten, bollen en zaden. Wachten op meer daglicht en warmere dagen. Op wat meer beschutte plekken zijn de vroege bloeiers al te zien, zoals krokussen, sneeuwklokjes, winterakonieten en helleborus (kerstroos). Insecten, zoals hommels, komen uit nesten in de aarde tevoorschijn als het buiten warmer wordt en gaan dan op zoek naar stuifmeel en nectar.
Nu bomen en struiken nog niet uitlopen kan er nog geplant worden. In de Johanneshof zijn deze week drie grote struiken/ kleine bomen gepoot. Een gele kornoelje, een mispel en een zoete kers (prunus avium). Het zijn struiken die bloeien en vrucht dragen waardoor ze vogels en insecten van voedsel kunnen voorzien.

U bent allen uitgenodigd voor ‘een rondje om de kerk’ in de Johanneshof. Kijken, in alle rust, wat er in de tuin gebeurt.
Het wachten op de lente in de wintertuin is mooi verwoord in het gedicht ‘Februari’ van Paul Gellings. Uit dit gedicht twee strofen:

Mijn kalender op een kier gezet
en alvast geroken aan
onzichtbaar groen.

Begraven in het flets gazon
schopt de krokus, wentelt
zich de narcis.

Ward Logtenberg